-
1 intermittence
intermittence [ɛ̃tεʀmitɑ̃s]feminine noun* * *ɛ̃tɛʀmitɑ̃s1)par intermittence — [pleuvoir] on and off; [travailler] intermittently
* * *ɛ̃tɛʀmitɑ̃s nf* * *[ɛ̃tɛrmitɑ̃s] nom fémininpar intermittence locution adverbialetravailler par intermittence to work in fits and starts ou intermittently -
2 intermittence
[ɛ̃tɛʀmitɑ̃s]Nom féminin par intermittence intermitentemente* * *[ɛ̃tɛʀmitɑ̃s]Nom féminin par intermittence intermitentemente -
3 intermittence
[ɛ̃tɛʀmitɑ̃s]Nom féminin par intermittence intermitentemente* * *intermittence ɛ̃tɛʀmitɑ̃s]nome femininointermitênciainterrupção momentânea -
4 intermittence
-
5 intermittence
intermittencepřerušování fpřerušovanost f -
6 intermittence du pouls
intermittence du poulsnepravidelnost tepu -
7 intermittence
ɛ̃tɛʀmitɑ̃sfintermittenceintermittence [ɛ̃tεʀmitãs]Unregelmäßigkeit féminin; Beispiel: par intermittence ab und zu -
8 intermittence
f1) прерывистость; перерывpar intermittence — с перебоями, с перерывами2) мед. перемежающийся характер чего-либо3) мед. выпадение пульса -
9 intermittence
f. (de intermittent) 1. прекъсване, временно спиране; 2. мед. прекъсване на интервали; intermittence du pouls прескачане на пулс; 3. мед. време между два температурни пристъпа или два пристъпа на болест. Ќ par intermittence на моменти; sans intermittence без прекъсване. Ќ Ant. continuité, regularité. -
10 intermittence
fпромежуток между приступами ( болезни); временное снижение температуры тела- intermittence du pouls -
11 intermittence
nf.: (lôz) à-kou nmpl. (Albanais, Cordon.083). - E.: Intervalle.A1) par intermittence, par moments, à intervalles inégaux, de façon intermittence discontinue // irrégulière // saccadée // intermittente, par secousse: par à-kou < par à coup> ladv. (001), pr'à-kou (083). -
12 intermittence
f1. (caractère intermittent) преры́вистость, преры́вность 2. (arrêt) переры́в; par intermittence с переры́вами, с перебо́ями, преры́висто -
13 intermittence
nf.1. uzilish, to‘xtash, bo‘linish, uzuq-yuluqlik, tanaffus; par intermittence to‘xtab-to‘xtab, uzuq-yuluq2. méd. biror kasallik, isitma xuruji oralig‘i. -
14 intermittence
-
15 intermittence cardiaque
нарушение ритма сердца, характеризующееся внезапным выпадением сердечного сокращения (напр. при атриовентрикулярной блокаде II степени)Dictionnaire médical français-russe > intermittence cardiaque
-
16 intermittence du pouls
Dictionnaire médical français-russe > intermittence du pouls
-
17 intermittence
fпрерывание; непостоянство; прерывистостьDictionnaire français-russe de pétrole et de gaz > intermittence
-
18 intermittence
сущ.1) общ. перерыв, прерывистость2) мед. временное снижение температуры тела, промежуток между приступами (болезни), выпадение пульса, перемежающийся характер (чего-л.)3) тех. непостоянство, прерывание -
19 intermittence cardiaque
сущ.мед. нарушение ритма сердца, характеризующееся внезапным выпадением сердечного сокращения (напр, при атриовентрикулярной блокаде II степени)Французско-русский универсальный словарь > intermittence cardiaque
-
20 intermittence du pouls
сущ.Французско-русский универсальный словарь > intermittence du pouls
См. также в других словарях:
intermittence — [ ɛ̃tɛrmitɑ̃s ] n. f. • 1660; de intermittent ♦ Littér. ou didact. 1 ♦ Caractère intermittent. ⇒ discontinuité. Arrêt momentané. ⇒ intervalle . Par intermittence : irrégulièrement, par accès. Travailler par intermittence. 2 ♦ Méd. Intervalle… … Encyclopédie Universelle
Intermittence — In ter*mit tence, n. [Cf. F. intermittence.] Act or state of intermitting; intermission. Tyndall. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
intermittence — index irregularity Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
intermittence — (n.) 1796; see INTERMITTENT (Cf. intermittent) + ENCE (Cf. ence) … Etymology dictionary
INTERMITTENCE — s. f. Caractère, qualité de ce qui est intermittent. Il ne se dit guère que dans cette locution, L intermittence du pouls, de la fièvre. Il signifie quelquefois la même chose qu Intermission. Sans intermittence. Sans la moindre intermittence … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
intermittence — (in tèr mi ttan s ) s. f. 1° Caractère, qualité de ce qui est intermittent. L intermittence d une source. Sans intermittence, sans intermission, sans discontinuation. 2° Terme de physique. Etat naturel de l électricité produite dans les… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
INTERMITTENCE — n. f. T. didactique Caractère, qualité de ce qui est intermittent. L’intermittence d’une source. L’intermittence du pouls, de la fièvre … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
intermittence — nf. : (lôz) à kou nmpl. (Albanais, Cordon.083). E. : Intervalle. A1) par intermittence, par moments, à intervalles inégaux, de façon intermittence discontinue // irrégulière // saccadée // intermittente, par secousse : par à kou <par à… … Dictionnaire Français-Savoyard
intermittence — noun Date: 1796 the quality or state of being intermittent … New Collegiate Dictionary
intermittence — See intermittent. * * * … Universalium
intermittence — noun The state of being sporadic or intermittent. See Also: intermittent … Wiktionary